Aftelserie 4 jul

Lowlove duikt in de aanloop naar Lowlands 2014 net als vorig jaar in de ontstaansgeschiedenis van liedjes die (vrijwel zeker) op het festival gespeeld gaan worden. In deze vijfde aflevering van 2014: het verhaal achter ‘The Vampyre of Memory and Time’ van Queens of the Stone Age.

Het is oktober 1995 en het optreden op Lowlands ligt nog vers in het geheugen, als het nieuws naar buiten komt dat Kyuss ermee kapt. Als donderslag bij heldere hemel komt het nieuws binnen in de muziekwereld. Tot op de dag van vandaag ontbreekt een duidelijke reden voor de break-up.

Een jaar later start Kyuss-frontman Josh Homme de band Gamma Ray, een band die we tegenwoordig als Queens of the Stone Age kennen. Door de jaren heen brengt de band verschillende albums uit en in 2002 bereiken ze het grote publiek met ‘No One Knows’, afkomstig van het album Songs for the Deaf. Hierop volgen nog twee succesvolle albums, tot er een radiostilte ontstaat. De bandleden gaan hun eigen weg en toeren met andere projecten, zoals Eagles of Death Metal en The Death Weather.

Josh Homme produceert albums van andere bands – waaronder Humbug van Arctic Monkeys – en gaat op pad met Dave Grohl en John Paul Jones onder de naam Them Crooked Vultures. Met dit laatste project verschijnt Homme in 2009 als verrassingsact op Lowlands. Homme toert dat jaar afwisselend met Them Crooked Vultures en Queens of the Stone Age.

I want God to come

And take me home

Cause I’m all alone in this crowd



Who are you to me?

Who am I supposed to be?

Not exactly sure anymore


In oktober 2010, nog geen twee maanden na Homme’s optreden met Queens of the Stone Age op Lowlands, ondergaat hij een knieoperatie. Hij blijkt besmet te zijn met MRSA, een antibiotica-resistente bacterie, waardoor de operatie een stuk risicovoller is. Naar eigen zeggen is het zijn eigen schuld:

“I’m in three bands and I love to produce records of other bands and I have a family that I love (..) I wanted to be everything for everybody and do all that… I Think I just really beat myself up until I got really sick and needed surgery, because it was physically manifesting itself.”

Hoe hij precies deze bacterie heeft opgelopen blijft, zoals wel meer dingen rondom Homme, vaag.

Where’s this going to?
Can I follow through?
Or just follow you for a while?


Does anyone ever get this right?
I feel no love

Ain’t no confusion here
It is as I feared
The illusion that you feel is real

Er ontstaan complicaties en Josh moet tijdens de operatie met spoed beademd worden. De artsen krijgen de beademingspijp niet ver genoeg zijn keel in, waardoor zijn luchtpijp wordt afgesloten.

Hij stikt.
Hommes’ hart staat stil.
The King of the Desert is klinisch dood.


To be vulnerable is needed most of all
If you intend to truly fall apart

You think the worst of all is far behind
The vampyre of time & memories has died

De artsen rondom de operatietafel moeten snel handelen en zetten de reanimatieprocedure in. Uiteindelijk krijgen ze zijn hart weer aan de gang. Hij komt terug. Josh Homme is de man die uit de dood opstaat. Figuurlijk dan, want er staat hem een maandenlange revalidatie te wachten. Wanneer Homme weer echt op zijn benen kan staan, is onbekend. Hij krijgt om te beginnen vier maanden bedrust opgelegd.

I survived
I speak, I breathe
I’m incomplete

I’m alive. Hooray
You’re wrong again
Cause I feel no love

Josh moet prioriteiten stellen tijdens zijn lange revalidatie. Hij besluit zijn muziekcarrière, ondanks geplande shows, op een laag pitje te zetten en zich te focussen op zijn vrouw, Brody Dalle, en hun twee kinderen. Het niets kunnen doen frustreert hem. Zijn psychische toestand gaat achteruit en hij belandt in een diepe depressie. Josh besluit nooit meer muziek te maken en overweegt zelfs al zijn instrumenten te vernietigen.

Does anyone ever get this right?
I feel no love

Na vijf maanden is Homme letterlijk weer een beetje op de been. In februari 2011 staat hij met zijn mannen voor het eerst sinds de operatie op de bühne. Er wordt niet over de heftige gebeurtenis gesproken. Het optreden in Nieuw-Zeeland is slordig en duurt net een uur.

Het valt Homme tegen en hij heeft op mentaal gebied nog een lange weg te gaan. In een schuurtje achter zijn huis in Californië laat hij een studio bouwen. Op aandringen van Brody sluit hij zich op en schrijft met moeite ‘The Vampyre of Memory and Time’, vanuit het hart. Het hart dat vijf maanden daarvoor nog een moment stil stond. Ondanks gevoelens van frustratie, ontevredenheid en boosheid, nodigt hij zijn band uit en neemt hen mee in zijn misère.

Het schrijven van het album heeft een therapeutisch effect; het opnemen is binnen vijf maanden gebeurd. Tijdens het opnameproces ontslaat Homme ook zijn drummer Joey Castillo, na tien jaar dienst. Ook de reden daarachter blijft vaag, en de speculaties lopen ver uiteen. Homme praat in interviews niet vaak over wat hem is overkomen, maar geeft aan dankbaar te zijn voor wat het balanceren op het randje van de dood hem heeft gebracht: weten welke dingen écht belangrijk zijn in het leven.

Een nummer met deze lading verdient meer dan een standaard videoclip. De band laat het nummer daarom begeleiden door een interactieve video waarbij de kijker oneindig kan dolen in het zwarte gat waarin Josh zich moet hebben bevonden. Symbolen met een relatie tot de dood worden niet vermeden en op sommige momenten heeft de kijker zelfs het idee getuige te zijn van Homme’s begrafenis (zie boven). Voor wie liever op een afstandje blijft kijken, is onderstaande compilatie gemaakt.

Inmiddels zijn we vier jaar verder en is …Like Clockwork alweer een jaar oud. Het kostte Josh Homme veel pijn, moeite en uiteindelijk een drummer, maar de band heeft een parel van een plaat uitgebracht, waarbij de bijdragen van onder andere Alex Turner en Elton John zorgen voor extra glans.

In een interview zegt Homme later over het nummer dat hem weer in leven kreeg: “You got to start somewhere and the bottom can be a really great place.”

Illustratie: Anne Steenbergen