Interview Van Eerdenburg (1): ‘bij postkantoren was zwarthandel nóg groter’

De recordsnelheid waarmee Lowlands 2011 uitverkocht, was een mooie aanleiding om met directeur Eric van Eerdenburg te praten. Hij ging uitgebreid in op verleden, heden en toekomst van Lowlands. Maar het interview in drie delen (morgen en donderdag de andere twee) begint uiteraard met het meest heikele onderwerp: kaartverkoop.

Het plan was oorspronkelijk: geen Llaunch om de start van de voorverkoop te vieren. Geen persbericht. Gewoon in stilte beginnen met kaartjes verkopen, ergens in februari. “Een soort fluistercampagne, dat zou het beste zijn.”

Weer klinkt de kenmerkende bulderlach van de directeur door het kantoor aan de rand van Utrecht, waar de festivalorganisatie vaak vergadert. Het plan was inderdaad een beetje naïef. De editie-2010 verkocht uit in acht dagen. Voor het jaargang 2011 dacht hij iets meer tijd nodig te hebben vanwege de vervroegde start van de voorverkoop. Maar feitelijk kon na ruim twee uur al het bordje ‘uitverkocht’ boven de kassa. Op een vrijdag in november 2010 al, om de btw-verhoging op concertkaartjes te ontwijken.

Van Eerdenburg kreeg per sms updates over de gang van zaken. Na een uurtje stond de teller op 8.000 verkochte tickets. Daarna ging het snel: in de negentig minuten daarna via 18.000 naar 31.000 naar 40.000 en verder. En het had nog sneller gekund. “Van Ticketmaster krijg ik de statistieken. De eerste twee seconden zitten veertigduizend man op F5 te drukken. Stel dat die allemaal twee kaartjes willen, en je kunt dat technisch voor elkaar krijgen, dan ben je in anderhalve seconde uitverkocht.”

Vandaar dat Van Eerdenburg en consorten op zoek zijn naar oplossingen. Al beseft hij dat nooit iedereen tevreden zal zijn. Want: “Het echte probleem is schaarste. Als je na twee seconden hoort dat er geen kaartjes meer zijn, ben je net zo gefrustreerd als nu.”

Er is echter geen systeem op de wereld dat zo veel ticketverkopen in een korte tijd aan kan. De directeur vestigt voorlopig zijn hoop op Virtual Queue, dat nog volop in ontwikkeling is. Dat systeem moet er voor zorgen dat iedereen die kaarten aan wil vragen, automatisch een mailtje krijgt. Ze krijgen dan een nummer in een virtuele wachtrij, en kunnen in de daaropvolgende twee dagen tickets scoren. Doen ze dat niet, dan vervalt hun kooprecht. In theorie zou het festival dan inderdaad in seconden uitverkocht kunnen zijn en wordt het een loterij wie wel of niet kaartjes heeft. Maar in alternatieven ziet Van Eerdenburg weinig. In de rij staan voor het postkantoor? “Dan gaan die tien minuten later open dan beloofd, want de medewerkers staan kaarten uit te draaien voor de zwarthandel.”

Heb je bewijs voor die beschuldiging?
“Ja. We konden de postkantoren aanwijzen waar onevenredig veel kaarten verkocht werden. Daarom zijn we met fysieke verkoop gestopt, we willen de controle over de kaartprijzen terug. De prijsopdrijving stoort me enorm.”

Heb je ooit aangifte gedaan?
“Mojo heeft veel rechtszaken gevoerd, allemaal verloren. Sinds je moet aanvinken dat je kaartjes niet structureel doorverkoopt, gaat het stukken beter. Al moeten we alsnog bewijzen dat jij structureel doorverkoopt.”

Hoe bewijs je dat?
“We hebben enorme lijsten van mensen die structureel veel kaarten kopen. Als je naar Lowlands, Marco Borsato én Take That gaat, zeggen we: jij bent een zwarthandelaar. We kopen dan zelf tickets bij de zwarthandel om dat te bewijzen, scannen de barcode en maken de kaartjes van die persoon ongeldig. We hebben wel eens van iemand 500 kaarten a 60 euro ongeldig verklaard, dat is 30.000 euro. Dan zeggen we tegen zo’n handelaar: bindt maar een rechtszaak tegen ons aan. Doen ze niet.” Even weerklinkt weer de bulderlach.

Glastonbury heeft een heel ander systeem. Daar moeten liefhebbers zich vooraf registreren, met pasfoto en personalia. Alleen zij kunnen tickets aanvragen, al is dat festival ook dan nog binnen uren helemaal uitverkocht. Van Eerdenburg ziet dat niet zitten. “Het is een enorm logistiek probleem. Bovendien staat het hele dorp bomvol, zo lang duurt de toegangscontrole.”

Wat wél hoog op zijn verlanglijstje staat, is een doorverkoopsysteem voor tweedehands kaartjes. Dat beloofde het festival vorig jaar al, maar bleek technisch gecompliceerd. En de samenwerking met Seatwave, dat wel over geschikte technologie beschikt, liep stuk. “Met een extern doorverkoopbureau valt geen afspraken te maken. De zwarthandel had al weer snel veel grip daarop. Je krijgt alleen controle als je het helemaal zelf doet.”

Dan ben je dus aangewezen op Ticketmaster.
“Kijk, ik wil het goed doen of niet doen. Lowlands kan niet in zijn eentje een doorverkoopsite runnen, dus zou Mojo als geheel zo’n systeem moeten invoeren. Ik hoop dat we daar nu met Ticketmaster de goede faciliterende partij voor hebben.”

Heb je er vrede mee dat Ticketmaster aan zo’n Lowlandsvoorverkoop een half miljoen verdient terwijl allerlei dingen mis gaan?
Na enkele seconden bedenktijd: “Ik heb er geen probleem mee, nee. Het is gewoon een service die wij inkopen en waar een prijs aan hangt. Kijk, ze hoeven niet voor niets te werken, het hoeft geen charitatieve instelling te zijn, wat sommigen lijken te willen suggereren. Het is uiteindelijk een kwestie van onderhandelen dat de servicekosten niet tien procent van de kaartprijs zijn, maar tien euro. Als iemand het goedkoper en net zo goed of beter kan, moet hij vooral langs komen.”

“Ik kan mij de frustratie van mensen die uit de virtuele wachtrij worden gegooid goed voorstellen. Het eerste uur was het systeem overbelast door de enorme hoeveelheid mensen die een kaartje probeerden te kopen. Maar uiteindelijk zijn er wel 55.000 kaarten verkocht in iets meer dan twee uur verkocht. En er wordt gewerkt aan een verbetering van het systeem. Virtual Queue en een doorverkoopsite met een maximum prijsverhoging, ondersteund door wetgeving, staan hoog op mijn verlanglijstje.”

Foto: www.martijndevries.nl. Morgen het tweede deel van ons interview met Eric van Eerdenburg.