Aftelserie 20 jul

De Alpha wordt omgetoverd tot een onheilspellende kerk. Het pronkstuk is een imposant orgel dat door rode lampen wordt verlicht en ons vanuit het donker streng aan lijkt te kijken. Er hangen ronde videoschermen in het decor waarop de sinistere neon bijbel prijkt en vooraan het podium staan vijf lichtpilaren. We wachten tot de dienst begint.

Meest waarschijnlijke setlist

1. Keep The Car Running
2. No Cars Go
3. Intervention
4. Haiti
5. Wake Up
6. Black Mirror
7. Ocean Of Noise
8. Neighborhood #1 (Tunnels)
9. Neighborhood #3 (Power Out)
10. Rebellion (Lies)

Het is zondag 19 augustus 2007, de laatste avond van een overrompelende editie van Lowlands. De afgelopen drie dagen waren warm, droog en tjokvol met bands waar een festivalhart sneller van gaat kloppen. Met een strategisch gemarkeerd blokkenschema in de hand kon je de gloomy new wave van Interpol, de indiemagie van The Shins, de cheeky chappy britpop van de Kaiser Chiefs en de Vegas glamrock van The Killers allemaal met gemak tot je nemen. Maar op dit lijstje ontbreekt de band die dit festival een blinkend gouden randje zal geven: Arcade Fire.

Twee jaar eerder waren ze er ook. Met hun succesvolle debuut Funeral onder de riem speelden ze toen de Grolsch plat. In de twee tussenliggende jaren is de band van belofte tot gevestigde band uitgegroeid. In april liep Nederland een optreden van de band mis door stemproblemen van zanger Win Butler, dus de fans zijn hongerig nu het Montréalse gezelschap de Flevopolder aandoet met hun nieuwe bezwerende album Neon Bible.

Stipt om acht uur loopt de grootste band van het festival het podium op en er is gelijk een oorverdovend applaus. Tien blije gezichten kijken het publiek in. Nou ja, negen eigenlijk, want Win Butler heeft zijn kenmerkende het-einde-van-de-wereld-is-nabij-blik. Ze pakken hun arsenaal aan instrumenten op en met het karakteristieke geluid van de hurdy-gurdy van Régine gaat ‘Keep The Car Running’ van start. “Every night my dream’s the same, same old city with a different name.” Op de ronde schermen zien we afwisselend de bandleden in zwart-wit en dan weer die lichtgevende bijbel. De band trapt het gaspedaal diep door met het tweede autonummer: ‘No Cars Go’. De meisjes op viool strijken er lustig op los in hun mooie jurkjes, de gitaarjongens paraderen over het podium en er wordt zowel op als voor het podium voluit meegezongen.

De kerkdienst gaat pas officieel van start met het monumentale ‘Intervention’, het onrustig kloppende hart van het album. Nu horen we het kerkorgel in volle glorie en stort voorganger Win zijn doempreek uit over de menigte – een kunst die hij waarschijnlijk heeft afgekeken van de Mormoonse gemeenschap waarin hij opgroeide. Hij buldert de onheilspellende tekst in de microfoon terwijl de blazers aanzwellen en de meisjes de licht hysterische tweede stem ten gehore brengen. Komt het ooit nog wel goed met ons?

Maar Arcade Fire wil ons niet een volledige depressie in helpen. Wins vrouw Régine zorgt voor verlichting in de donkere kathedraal. Haar vrolijke ode aan Haïti gaat gepaard met kinderlijk rondedansjes en veel Franse charme. Dat ze niet altijd loepzuiver zingt, maakt ze goed met haar guitige blikken en gebaartjes naar het publiek. Het blijkt haar verjaardag te zijn; we zingen samen Happy Birthday en Régine wuift ons kushandjes toe. Als cadeautje krijgen we de bombastische crowd pleaser ‘Wake Up’.

Tijdens het beklemmende ‘Black Mirror’ schuiven er weer wat donkere wolken de Alpha binnen. In zijn bevlogenheid krijgt Win ruzie met een van de lichtpilaren vooraan het podium, die hij zonder pardon tegen de grond smijt. Daarna komt hij weer tot rust met een mooie melancholische uitvoering van ‘Ocean of Noise’. Stilte voor de storm.

Het einde van de dienst is in zicht. Het Canadese gezelschap weet precies waar de afgeladen Alpha inmiddels om smacht: een flinke dosis verheffende festivalanthems van debuutplaat Funeral. De drietrapsraket wordt ingezet met ‘Neighborhood #1 (Tunnels)’. Waar we net nog in de zwaarmoedige blik van Win werden meegezogen, zien we nu ineens weer de hele band stralen. Régine neemt plaats achter het drumstel, de violen worden nog even gestemd, de blazers staan klaar en iedereen klapt al aanmoedigend mee op de maat. Hier gaan we dan.

Alle bandleden zingen uit volle borst in hun tien microfoons. De afsluitende woo-hoo-oo-oo-oo-oo’s worden veel te vroeg ingezet door toehoorders die de verleiding niet meer kunnen weerstaan, maar wat maakt het uit. Win’s broer William gaat los op de tamboerijn en springt onafgebroken op en neer. Elke lettergreep wordt meegezongen, armen gaan de lucht in om de woorden kracht bij te zetten. Het is bijna alsof we in een heuse gospeldienst meedoen.

Vliegensvlug vindt er weer een instrumentwissel plaats en dan zijn daar de openingsklanken van publieksfavoriet ‘Neighborhood #3 (Power Out)’. Het voorvak is veranderd in een springende mensenmassa die van geen ophouden weet. Het nummer eindigt in een complete noise-barricade van schelle trompetten, uitgelaten percussie en gitaarreverb.

Maar er is geen tijd om naar adem te happen. Het kabaal gaat naadloos over in de setsluiter ‘Rebellion (Lies)’. William mag zijn grote trommel weer omhangen en mept er met grote slagen op terwijl hij langs de menigte rent om ons voor de laatste ronde op te zwepen. Win toont eindelijk die mooie glimlach. We zijn er bijna. Hoe toepasselijk dat dit laatste nummer, op de laatste avond, ons aanmoedigt om nooit meer naar bed te gaan. Het zijn slechts leugens dat je al die slaap nodig hebt. Wie drie dagen Lowlands achter de rug heeft, hoef je daar niet meer van te overtuigen. “Every time you close your eyes, lies, lies!”, gillen we mee. Als de Arcade Fire-hoogmis tot een einde is gekomen, zijn we allemaal gelovigen.

De illustratie bij deze aflevering van Legendarische Lowlandsconcerten werd speciaal voor Lowlove gemaakt door Yvonne Keesman. De drie foto’s zijn van Herman Roggeveen.

We hebben ons uiterste best gedaan de genoemde feiten te toetsen aan de waarheid en de eigenaren van door ons gebruikt foto- en videomateriaal recht aan te doen. Als er iets niet klopt, of we hebben ten onrechte je beeld gebruikt, laat het ons dan weten.