Recensie 19 aug

Rock is nog niet dood, maar heel veel leven zit er ook niet meer in. Ook op de Lowlandszaterdag bleek dat er nauwelijks gitaarbands zijn die relevant genoeg zijn om de Alpha naar behoren te vullen. In de andere tenten waren vooral Alt-J, Whitest Boy Alive en Spinvis absolute hoogtepunten.

De Alpha zelf wordt daardoor ook steeds minder relevant als het thuishonk van Rock met Grote Gebaren. De belegen rock van Triggerfinger bleef wel overeind, maar vernieuwend? Nee. Op Two Door Cinema Club is het leuk dansen, maar een topact zijn de Britten nog niet. En Kasabian haalde weliswaar een ruime voldoende met hun sterk aan Oasis refererende rock, maar ook dit was geen optreden dat de rest van de avond nog overal over de tongen ging.

Het is veelzeggend dat het enige echt spannende in de Alpha de dubstep van Skrillex was. Zijn plek als headliner was vooraf omstreden. Maar de Amerikaan was lomp en vet, zoals het hoort in de grootste festivaltent. De meeste bezoekers zullen na afloop vooral zijn show herinneren. De hype is zelfs zo groot dat het ook onrecht opriep: The Walkmen stonden ondertussen in de India voor een halfvolle tent. Het was desondanks indrukwekkend goed.

Whitest Boy Alive overtreft verwachtingen
Er was weer veel interessants te zien op het elektronische vlak. Four Tet bedwelmde bijvoorbeeld de Bravo met intelligente, gelaagde techno. In diezelfde tent hypnotiseerde Alt-J met hun magnifieke debuutplaat een groot deel van het publiek. De band doet soms denken aan The Xx: je moet even doorbijten om het tot je door te laten dringen, maar dan gaat het ook echt diep.

‘Wie was erbij in 2009?’, vroeg de presentatrice bij The Whitest Boy Alive. Erlend Øye en Co hadden geen moeite om hun geweldige show van destijds te overtreffen en gaven een welhaast perfect optreden.

De opbouw van de liedjes en van het hele concert was uitstekend. De breaks waren spot-on. Ook dit concert van The Whitest Boy Alive zal door iedereen nog lang herinnerd worden.

We willen alleen maar zwemmen
Maar ook Øye en co vormen geen typische gitaarband. En feitelijk geldt dat ook voor Spinvis, een ander onbetwist hoogtepunt van de dag. De band van Erik de Jong ontroerende bijna tot tranen toe met uitvoeringen van ‘Bagagedrager’ en ‘Aan de oevers van de tijd’. Het was een nagenoeg perfecte set van een stel mensen dat met heel veel plezier stond te spelen. Toepasselijk was ook ‘Ik wil alleen maar zwemmen’ – zo denken we er allemaal over na twee bloedhete dagen en de derde nog op komst.

De India werd overigens eerder op de dag zeer verdienstelijk geopend door James Vincent McMorrow. De singer-songwriter kan zich inmiddels meten met Patrick Watson en met je ogen dicht hoor je soms het verschil niet. McMorrow was naar eigen zeggen vermoeid, maar ook talkative en sympathiek. En hij wordt live met elke keer beter.

Maar de Foo Fighters komen nog
De blenderdubstep van Skrillex, de dansbare set van Whitest Boy Alive en de melancholie van Spinvis. De zondag mag z’n best gaan doen om de echte rock weer in ere te herstellen, met Dave Grohl voorop.

Foto: Lowlove / Anne Steenbergen. Hier meer foto’s die Anne zaterdag voor ons maakte.