Lowlove 12 aug

Zonder noodzakelijk heel erg veel muzikale kennis zijn ook wij met programmakrant, iPhone of Android app in de hand ons eigen Lowlands aan het plannen. Eén keer per jaar stappen we daarom uit de anonimiteit om te tippen wat je echt moet gaan zien. En zoals gewoonlijk zijn we het grondig met elkaar oneens, behalve over Foals…

Anne

(schrijft, maakt illustraties en neemt de festivalfoto’s)

De persoonlijke favoriet: Jake Bugg. Niet voor niets out-of-the-blue tot Alpha-act gebombardeerd. Deze jonge Brit maakt jaren 60 rockmuziek á la Bob Dylan.
De dark horse (verrassing): Pokey Lafarge. Het ultieme Lima-feestje komt dit jaar duidelijk bij de ‘riverboat soul’ van
Pokey LaFarge. Singing la la la met in de ene hand een whiskey en in de andere een bamboetak.
De headliner: Miles Kane. Iedereen met een zwak voor arrogante Britten zoals Pete Doherty doet er goed aan naar Miles Kane te gaan. Britpop met een vleugje air en een net dasje: love it.
De afrader: Crystal Fighters. Als je één hit hebt en deze niet eens zuiver kan zingen ben je niet de aandacht van een volledig optreden waard. Laatste vijf minuten aanschuiven voor ‘La Plage’ en dan weer door.

Bas

(probeert vooral orde in de chaos die Lowlove heet te scheppen)

De persoonlijke favoriet: Villagers. Zelden klonk melancholie zo mooi. Conor O’Brien heeft een traan in zijn stem waarmee hij het ook in de tenten van Lowlands kan laten regenen.
De dark horse (verrassing): Sir Yes Sir. Elke nieuwe Belgische act wordt vergeleken met dEUS. Bullshit. Wat die bands wel allemaal gemeen hebben: mooie liedjes schrijven. Dat doet Sir Yes Sir ook.
De headliner: James Blake. Onbeschoft veel talent. Klassiek pianist, maar ook meester van grommende beats en eigenaar van een geweldige stem.
De afrader: Editors. U2 deed net op tijd een Achtung Baby-tje: ze gingen op de foto bij Anton Corbijn als travestieten en vonden hun geluid opnieuw uit. Daarvoor nemen de Editors zichzelf veel te serieus vrees ik, getuige het bombastische en gekwelde nieuwe album.

Daan

(maakt de iPhone app)

De persoonlijke favoriet: Het is zaterdagavond, we zijn pas halverwege! Even lekker wegdromen bij de mooie liedjes van The Lumineers op de Alpha-heuvel en tegelijkertijd opladen voor wat de rest van de avond gaat brengen.
De dark horse (verrassing): De kleine tenten staan altijd garant voor de meest spontane, verrassende en memorabele feestjes. Die feestjes waar je naar een uur springen honderd nieuwe vrienden hebt en nog steeds niet moe bent. Mij zal je zeker vinden bij Patchanka, op zondag in de Lima.
De headliner: Op het laatste moment nog je opblaaskrokodil moeten plakken? Het maakt niet uit als je iets te laat komt bij het kleurrijke-wild-springende-zweet-feestje van Major Lazer. Iedereen is welkom en je krokodil overleeft het toch niet langer dan 10 minuten. Zere kuiten gegarandeerd!
De afrader: Voor wie echt wakker wil worden vrijdag: skip de rustige liedjes van Tom Odell, grijp een kop koffie plus een biertje en duik de X-Ray in samen met de rockende mannen van Traumahelikopter. Ontbijten kan later.

Liske

(schrijft, o.a. het maandoverzicht)

De persoonlijke favoriet: Mozes And The Firstborn. Als ik aan een goede Lowlandsband denk, kom ik al gauw uit bij de Nederlandse schoffies Mozes And The Fistborn. Hun attitude, de verveelde zang en natuurlijk de meeblèr-hit ‘I Got Skills’ gedijen uitermate goed met een biertje en een zonnetje.
De dark horse (verrassing): Kate Boy. Bij toeval gezien op London Calling en een echte favoriet geworden: de superstrakke electropop van Kate Boy. Harde beats en een stem waar je u tegen zegt, in een dampende X-ray!
De headliner: Foals. FOALS FOALS FOALS! Live is deze indie-math-rock significant harder dan op hun drie geweldige albums. Bereid je voor op pitten, sit-downs, fist-pumps, zweten en dansen tot je erbij neervalt.
De afrader: Kodaline. Flauw en voor de hand liggend, maar als je de rijmpjes van je vijfjarige zusje als songteksten gebruikt doe je wat mij betreft niet meer mee.

Mandy

(hoofd van Lowlove TV en maakt alle kwisjes)

De persoonlijke favoriet: Major Lazer. Zet even al je indieverfijning opzij, trek je hotpants aan en kom bij Major Lazer een uur keihard twerken. Eerder dit jaar lieten Diplo & co in Paradiso & Tivoli al zien dat ze geen genade hebben, als je stil staat komt de majoor met zijn lovegun achter je aan!
De dark horse (verrassing): Poliça. Zwoele onderwatermuziek die je even wegvoert van alle festivaldrukte. De vocalen van Channy Leaneagh worden behoorlijk door de autotune getrokken en rollen dan als heerlijk hypnotiserende golven over de onstuimige dubbele drumpartijen.
De headliner: The Knife. Het is niet vaak dat een band zelfs de fans compleet weet te overrompelen en verwarren met hun show, maar The Knife doet het dit jaar. Is het een conceptuele dansvoorstelling of een popconcert? Ik wil het in ieder geval meemaken!
De afrader: Editors. Misschien is het vloeken in de kerk, maar ik ben er klaar mee. De band lijkt een identiteitscrisis door te maken en heeft zich nu een U2-stadiongeluid aangemeten, maar de ziel in de muziek ontbreekt.

Marijn

(oppernerd, doet alle techniek)

De persoonlijke favoriet: Foals levert plaat na plaat catchy nummers af die de tand des tijds doorstaan. Nummers met een energie en ritme waardoor je simpelweg niet stil kunt blijven staan.
De dark horse (verrassing): Tame Impala zweeft ergens tussen dromerig en psychedelisch in, en als je je ogen sluit hoor je soms John Lennon zingen. Heerlijk! Ik ben benieuwd hoe dat live (en in de Alpha) overeind blijft.
De headliner: Editors. In 2008 sloten ze af en heb ik geen seconde gehoord omdat Sigur Rós alle aandacht opzoog. Sindsdien is de band enorm gegroeid en nu staan ze absoluut bovenaan mijn lijstje van headliners die ik moet zien.
De afrader: Baauer. Het geforceerd herbeleven van een hype die allang vervlogen is kan alleen maar teleurstellingen opleveren.

Mark

(schrijft, kwist en nog veel meer)

De persoonlijke favoriet: Foals. Ik zag ze eerder dit jaar in Paradiso en dat optreden was zo goed en had zoveel energie, ik wist niet dat Foals en hun muziek dat in zich hadden.
De dark horse (verrassing): Mikal Cronin. Hoe kleiner het publiek, hoe legendarischer het concert. Dat was niet anders toen Mikal Cronin vorig jaar speelde in de ramvolle, maar o zo kleine Batcave in 013. Maak het zelf mee vrijdagavond in de India.
De headliner: Great Minds. Ook al treden ze zaterdag vroeg in de ochtend (Lowlandstijd) op, voor mij zijn ze een headliner. Want de beste hip-hop ter wereld – ja, ter wereld – komt gewoon uit Nederland. Dat was al met Opgezwolle, dat blijft zo met Great Minds.
De afrader: Dizzee Rascal. Ik ben zelden zo geschokt geweest als toen ik de tweede mc naast Dizzee Rascal tijdens hun optreden op Glastonbury op zijn mobiel zag kijken. Zulke desinteresse voor het publiek moet worden afgestraft met een lege tent.

Olaf

(nieuwste aanwinst, schrijver van de toekomst)

De persoonlijke favoriet: Er is in lange tijd geen artiest geweest waar ik zo naar een debuut uitkeek. Door de BBC is CHVRCHES hoog op de Sound of 2013-lijst gezet. Geen winnaar, onterecht in mijn ogen. Electropop in pure vorm.
De dark horse (verrassing): Volgens de Lowlandsbijlage van de NRC Next is dit het jaar van de psychedelische muziek. En in die muzieksoort zit ook Unknown Mortal Orchestra. Heerlijke muziek om even op adem te komen in de festivaldrukte.
De headliner: Editors. Ik vergeet het nooit meer. 2009, in de Oosterpoort. De donkere stem van Tom Smith die alle aanwezigen betovert. Met een nieuw album op zak wil ik met eigen ogen zien of ze dat niveau hebben kunnen behouden.
De afrader: Als er een act is die ik mijd dit festival is het The Opposites wel. Nederlandse hiphop, ik heb het nooit gesnapt. Ik haal ondertussen wel een broodje bapao, op weg naar Miles Kane.

Peter

(hoofd schrijf)

De persoonlijke favoriet: Frightened Rabbit. Vreemd: drie jaar nadat deze heren in de Charlie hun Lowlandsdebuut maakten, zijn ze terug. Met een verviervoudigd repertoire, maar nog steeds in de Charlie. Ik dichtte ze inmiddels minimaal een India-plek toe, maar zo is het dus niet. Zijn ze eigenlijk helemaal niet zo goed als ik al jaren denk? Ah, screw it. Hier staat ‘persoonlijke favoriet’ boven. Ik ga het verschrikkelijk naar mijn zin hebben met de ijzersterke popliedjes en Schotse accenten van Frightened Rabbit.
De dark horse (verrassing): Daughter. Er lijkt iets te zijn met wat er zaterdagochtend vroeg in de India staat. Daar betoverde Agnes Obel in 2011, daar vonden we James Vincent McMorrow in 2012 uiterst sympathiek. Die slot is dit jaar voor de prachtige, dromerige muziek van Daughter.
De headliner: Editors. Zoals Marijn ook schrijft: in 2008 stonden ze tegenover Sigur Rós en legden ze het af tegen het achtste wereldwonder dat zich toen in de Grolsch voltrok. Nu staat Editors met afstand bovenaan mijn zien!-lijstje. Het nieuwe album is een groeiplaat, het opmerkelijke vorige heeft in hindsight een paar briljantjes en die eerste twee waren al helemaal ijzersterk. Zaterdagavond, Tom Smith: jij en ik.
De afrader: Nevermind. Nederlandse bandjes die nummers van de Nirvana-klassieker coveren? Om 13:00 ‘s middags, loom en bekaterd in een Lowlands Zingt!-sfeertje? Nee, never mind.

Remco

(schrijft, maakt de concertagenda’s)

De persoonlijke favoriet: Slayer of Moderat? Brute kracht of bedwelmende melancholie? Uiteindelijk zwicht ik toch voor de bezwerende beats en prachtige, dromerige composities van electro slash techno-meesters Moderat.
De dark horse (verrassing): The 1975. Natuurlijk zijn er originelere gitaarbandjes, maar ik wil deze eendagsvliegen uit Manchester één keer de vlammen uit hun reet zien spelen. Ze hebben er de songs en de attitude voor. Daarna horen we waarschijnlijk nooit meer iets van ze. Doe het, 1975!
De headliner: Foals. De band heeft alles in huis wat een headliner een HEADliner maakt. Energie, gedrevenheid en de liedjes. Voor mij met kop en schouders boven de andere Grote Bands op deze editie van Lowlands.
De afrader: Alle bands en dj’s die tegelijkertijd met Foals geprogrammeerd staan.

Ruud

(schrijft, maakt onze plattegronden)

De persoonlijke favoriet: Great Minds. Hiphop is schaars op Lowlands dus je moet pakken wat je pakken kan, zeker wanneer het de drie beste MC’s van Nederland betreft. En die beats van Moon zijn om te smullen!
De dark horse (verrassing): Half Moon Run. Een moment van bezinning bij de show van deze muzikale Pierrots uit Canada. Een lach van plezier, een traan van geluk. Net zoals bij The Veils.
De headliner: Nick Cave & The Bad Seeds. Niemand kan met een grauw en een snik een kaarsje uitblazen zoals Nick Cave dat kan. Naar mijn bescheiden mening de beste festivalafsluiter van de afgelopen jaren.
De afrader: Imagine Dragons. Verschrikkelijke band, met een verschrikkelijke wereldhit die inmiddels iedereen wel het spreekwoordelijke strotje uit moet komen. Toch?