Aftelserie 8 aug

Lowlove duikt in de aanloop naar Lowlands 2014 net als vorig jaar in de ontstaansgeschiedenis van liedjes die (vrijwel zeker) op het festival gespeeld gaan worden. In deze tiende en laatste aflevering van 2014: het verhaal achter ‘I Predict a Riot’ van Kaiser Chiefs.

Wie weet niet wie Lucas Radebe is?

Waarschijnlijk weten heel veel mensen dat niet. Toch was hij een ‘held’ van Nelson Mandela, wereldberoemd in de stad Leeds en stond hij aan de wieg van één van de succesvolste Britse bands sinds de millenniumwisseling.

Dat zit zo: Radebe was jarenlang aanvoerder van voetbalclub Leeds United. Als Zuid-Afrikaan – hij maakte de overstap naar Engeland in 1994 – en speler van het nationale elftal wist ook Nelson Mandela heel goed wie hij was. In 2001 zei de oud-president zelfs over hem: ‘Dit is mijn held’.

Als een vijftal jongens uit Leeds in 2004 een nieuwe naam voor hun band nodig heeft, speelt Radebe daar ook een rol in. Ricky, Andrew, Simon, Nick en Nick hadden samen al in een band gezeten, Parva, maar als het label waar ze een contract bij hebben ter ziele gaat, besluiten ze helemaal opnieuw te beginnen. Inclusief een nieuwe naam. Daar hoeven ze niet lang over na te denken: er is een Zuid-Afrikaanse voetbalclub die Kaizer Chiefs, met een z, heet. Klinkt cool, vinden ze. Als ze er vervolgens achterkomen dat dat de club is waar Radebe ooit zijn profcarrière begon, is het definitief: ze worden de Kaiser Chiefs.

Een vriend van een vriend werd geslagen

Hoe Zuid-Afrikaans de bandnaam ook is, tweede single ‘I Predict a Riot’ (release 1 november 2004) zit vol met typisch Britse taferelen.

De pubs moesten in die tijd allemaal tegelijkertijd hun deuren sluiten: na 23.00 uur mocht niemand meer alcohol schenken. Dat was om excessief drinken tegen te gaan, maar leidde er in de praktijk toe dat iedereen juist probeerde vóór 23.00 uur al flink van het padje af te zijn. Vervolgens kwam in uitgaansbuurten iedereen tegelijk naar buiten, wat vanzelfsprekend tot opstootjes en vechtpartijen leidde.

De tekst portretteert Leeds tijdens dat deel van de avond:

Watching the people get lairy
It’s not very pretty I tell thee
Walking through town is quite scary
It’s not very sensible either

Iemand die ‘lairy’ (Britse straattaal) is, gedraagt zich agressief en opruiend. De straat is geen prettige plek om te zijn als die figuren net massaal bij de tap zijn weggeveegd.

A friend of a friend he got beaten
He looked the wrong way at a policeman

Kaiser Chiefs-drummer Nick Hodgson was in die tijd samen met een vriend DJ in een club in Leeds, The Cockpit, en reed daarna door het centrum, waar het beschonken volk net de straat op rolde en het steevast grimmig werd. Thuisgekomen van zo’n rit schreef hij op een avond het riffje.

De ‘friend of a friend’, zo zei hij later tegen The Guardian, was een vriend van de jongen met wie hij dj’de.

En de titel van het nummer ontstond toen Hodgson eens zag hoe de post-punk-band Black Wire in The Cockpit iedereen opfokte. ‘I predict a riot’, zou hij toen tegen de baas van de tent gezegd hebben.

Would never of happened to Smeaton
An old Leodensian

John Smeaton was een civiel ingenieur uit Leeds en een van de beroemdste bewoners uit de geschiedenis van de stad. Een school, een universiteitsgebouw en een brug zijn naar hem vernoemd.

Geld voor een condoom

Hodgson schreef die eerste twee coupletten. Het tweede gedeelte, dat volgt op de eerste keer dat het refrein langskomt, werd gepend door zanger Ricky Wilson. Hij heeft het minder over specifieke personen en gebeurtenissen, maar komt met allerlei herkenbare taferelen die het gure nachtleven karakter geven:

I tried to get to my taxi
The man in a tracksuit attacks me
He said that he saw it before me
And wants to get things a bit gory

Girls scrabble round with no clothes on
To borrow a pound for a condom
If it wasn’t for chip fat they’d be frozen
They’re not very sensible

Een man in een trainingspak die hem aanvliegt om een plekje in een taxi. Een meisje dat geld voor een condoom nodig heeft en ‘gelukkig’ te dik is, omdat ze het anders te koud zou hebben in haar schaarse kleding.

Je ziet het allemaal voor je.

Een wetswijziging die een jaar na de release van het nummer van kracht werd, maakte een einde aan de strikte sluitingstijden die toen negentig jaar lang hadden bestaan. Voortaan konden pubs die daar een vergunning voor hadden zelfs 24 uur per dag open blijven.

Loste dat de problemen op? Niet echt, was de conclusie in 2010. Toen gaf de regering gemeenten toch weer meer mogelijkheden om pubs vroeg de deuren te laten sluiten als daar reden voor was.

Maar misschien zijn het niet de sluitingstijden, misschien horen de opstootjes bij het Britse uitgaansleven. Elf uur, één uur of half vier; er is daar altijd tijd voor een riot.