Lowlove tipt waar je naartoe kunt

Wij van Lowlove zijn als een rabbit in your headlight: we houden niet zo van de spotlights. Eén keer per jaar maken we een uitzondering en tippen we, geheel onafhankelijk van elkaar, wat je echt moet gaan zien.

Anne

(schrijft en maakt illustraties)

De persoonlijke favoriet: Amsterdam Klezmer Band
De Lima is misschien wel mijn favoriete tent. Je kan er goed liggen, maar ook altijd een feestje bouwen. Elk jaar is er minstens één legendarisch concert wat hier plaats vindt. Dit jaar zou dat zomaar van Amsterdam Klezmer Band kunnen zijn. Feestelijke klezmer die zo van de balkan lijkt af te komen, onder begeleiding van fenomenale blazers. Traytje bier erbij en een uur lang hossen.

De dark horse (verrassing): Chet Faker
Eerst was daar die cover van Blackstreet’s ‘No Diggity’ waarvan mijn mond openviel. Deze ging al gauw viral en sindsdien zijn alle ogen op Chet Faker gericht. Na een geslaagd optreden op London Calling verraste hij dit jaar weer door zijn samenwerking met Flume (ook op Lowlands) en het nummer ‘Drop The Game’. Absolute must-see op de zaterdagmiddag terwijl de zon langzaam ondergaat op de relaxte beats van Faker.

De headliner: Boy & Bear
In 2009 leek Mumford & Sons de weg open te breken voor aandoenlijke folkbands. In 2011 volgde het Australische Boy & Bear met het geweldige album Moonfire. Ik was even bang dat het daarbij zou blijven, maar gelukkig volgde begin dit jaar het tweede album. Wederom vol vrolijke, aanstekelijke folk. Benieuwd of ze de Grolsch aan het dansen krijgen.

De afrader: Jett Rebel
Met argusogen volg ik de (de door 3fm gesponsorde) opkomst van Jett Rebel. Ondanks dat sommige liedjes soms best een beetje leuk zijn, trek ik hem echt niet. Dat ego, die houding, dat gedoe op het podium… Ik wil gewoon mijn ogen dicht kunnen doen en genieten van de muziek.

Bas

(probeert vooral orde in de chaos die Lowlove heet te scheppen)

De persoonlijke favoriet: St. Vincent
Het alter ego van Annie Clark maakt al tien jaar innovatieve gitaarmuziek, met daar bovenop een laagje slagroom door haar prachtige stem.

De dark horse (verrassing): Josef Salvat
De Australiër pakt elke zaal in met zijn stem, die van croonen naar engelenhoogte glijdt en weer terug.

De headliner: Disclosure
Om je eigen mening te vormen. De liedjes zijn onweerstaanbaar, de liveshow leek rechtstreeks uit een doosje te komen vorig jaar. Benieuwd of het dit jaar spannender wordt.

De afrader: Snoop Dogg
Is inmiddels zo ver afgezakt dat hij de Alpha niet afsluit maar opent. Het spannendste van zijn vorige bezoek was het introfilmpje, wat volgde was een routineuze show zonder het echte hiphopvuur.

Eileen

(twittert en schrijft)

De persoonlijke favoriet:Blood Red Shoes
Ein-de-lijk staan ze in de Alpha en mogen we ze als headliner bestempelen. Lowlands zal op vrijdag met een enorme knal van start gaan. Blood Red Shoes stond al twee keer eerder in de polders van Biddinghuizen en nu dus voor het eerst op de mainstage. Er is veel veranderd sinds de eerste keer in 2008, toen een schuchter meisje en een brutale jongen met coupe soleil het podium van de India aan gort sloegen met hun rechtoe-rechtaanrock. Het duo is zicht- en hoorbaar gegroeid sindsdien. Gaat. Dat. Zien.

De dark horse (verrassing): Thomas Azier
Ik heb veel positieve geluiden gehoord over de liveshows van Thomas Azier. Zijn muziek is spannend, catchy en vol drama. Tel daar een engelenstem bij op en je hebt alle ingrediënten voor een goed dansje in het midden van de Bravo. Ik denk dat dit NederDuitse pareltje hoge ogen gaat gooien bij de recensenten.

De headliner: Queens Of The Stone Age
Zelden zo’n strakke show gezien van een band van dit formaat. Queens of the Stone Age gaat al een hele tijd mee en de heren hebben al veel hindernissen moeten nemen maar lijken er iedere keer weer sterker uit te komen. En ook na de bijna-dood-ervaring van Josh Homme weer. De absolute headliner en daarom ook een terechte afsluiter van een ongetwijfeld prachtig weekend.

De afrader:The Kik
Hier heb ik lang getwijfeld tussen Kensington en The Kik. Begint beide met de K, de K van Klote. Mocht iemand nou een mes op mijn keel houden, zal ik hier in the end toch The Kik kiezen. Weinig originele muziek en als ik de stem van Dave von Raven hoor, lopen de rillingen over mijn rug. Ik heb medelijden met alle Simones van Nederland, dan had je toch beter Rosanne of Annabel kunnen heten.

Liske

(schrijft, o.a. het maandoverzicht)

De persoonlijke favoriet: Fink
Zondagochtend elf uur kruip ik naar de Bravo voor Fink, ook al mis ik twee vingers en een polsbandje. Wat is die band live fenomenaal. Elke keer weer sta ik ademloos toe te kijken en nemen ze me in hun afwisselende set van het ene hoogtepunt mee naar het andere.

De dark horse (verrassing): Atomic Bomb
De halve Lowloveredactie had het niet meer na deze bevestiging en de andere helft (inclusief moi) bleef verbouwereerd achter. Inmiddels volledig overtuigd van deze awesome heruitgave van de jaren-tachtig-synthesizer-madness van de Nigeriaanse William Onyeaebor.

De headliner: The National
Dé reden dat ik een Lowlandskaartje kocht dit jaar (naast London Grammar, kuch kuch). Na High Violet verliefd geraakt op de adembenemende bariton van de knotsgekke Matt Berninger die de meest prachtige teksten schrijft. Er zijn geen bijvoeglijk naamwoorden genoeg voor deze band.

De afrader: Queens Of The Stone Age
HALLO KEES VAN HONDT FESTA ORKESTA. Totaal ongefundeerd, maar persoonlijk heb ik QOTSA al te vaak gezien (ja dat kan). Bovendien: een jaar niet GeKeest is een jaar niet geleefd.

Mandy

(hoofd van Lowlove TV, maakt alle kwisjes)

De persoonlijke favoriet: Atomic Bomb
Sinds ik ‘Fantastic Man’ hoorde was ik verkocht. Terecht dat de muziek van deze mysterieuze living legend uit Nigeria door grootheden als David Byrne en Damon Albarn weer in de spotlight wordt gezet, Onyeabor is een fenomeen! Ik sta straks vooraan bij de tribute show met daarin o.a. Alexis Taylor van Hot Chip.

De dark horse (verrassing): Sam Smith
Eigenlijk al geen echte dark horse meer, want deze Boy George-lookalike met zijn gevoelige white boy soul timmert al behoorlijk aan de weg naar fame & fortune. Helaas is hij als opener van de Grolsch geprogrammeerd dus dat wordt bijtijds naar (de rij voor) het terrein vrijdag, maar hij is het waard!

De headliner: Stromae
Dit is het jaar van Stromae. Wie hem afdoet als licht verteerbare eurohouse en denkt dat hij onterecht headliner is heeft het verkeerd: hij gaat het waarmaken. Supertalent en intrigerende jongen. Ik ben benieuwd wat zijn volgende move gaat worden. Maar in de Alpha wordt het zeker Sa Fête!

De afrader: Kaiser Chiefs
I don’t get it. En in de Alpha!? Ricky heeft het volgens mij vooral druk gehad met zijn tweede carriere als The Voice-coach op de BBC want enige vernieuwing of spannende wending kunnen we al jaren niet meer bespeuren bij de chiefs.

Marijn

(oppernerd, doet design & techniek)

De persoonlijke favoriet: James Holden
Een liveset is niet meer wat het geweest is. Bij Disclosure betekende het vorige jaar niet meer dan dat ze live op de playknop van hun laptop drukten. Zo niet bij James Holden: Verwacht een trompet en drumset op het podium die ondersteund door kekke visuals door een molen van een heleboel kabeltjes en knopjes in aantrekkelijke, melodische electronicagehakt gedraaid wordt. Zo kan het dus ook.

De dark horse (verrassing): Temples
Bij Tame Impala hoor je als je goed luistert af en toe de stem van John Lennon, bij Temples hoor je Paul, George en Ringo er zo naast staan. Het klinkt als vroegâh, met een snufje electronica die verraadt dat het net wat moderner is. Ik kom er nog niet achter of het oprecht of een kunstje is, maar ben nieuwsgierig genoeg om het erop te wagen.

De headliner: The National
De passie voor muziek druipt van elke noot, elk uitgesproken woord is gewogen, geschrapt en herschreven. Hoe vaak ik ze ook zie, het verveelt nooit. Na het zien van de bijzondere documentaire Mistaken for Strangers van de broer van frontman Matt heb ik weer extra zin om deze mannen aan het werk te zien.

De afrader: Snoop Dogg
Hond of leeuw, voor mij is hij de vreemde eend in de bijt. Er moet toch in de hiphophoek wel wat spannenders te vinden zijn? Dat hij de Alpha op zondag moet openen geeft al wel aan dat een naamsverandering niet kan verbloemen dat Snoop vergane glorie is.

Mark

(schrijft, maakt de kwisjes en nog veel meer)

De persoonlijke favoriet: Atomic Bomb
In het programma dat ik verder, nou vooruit, oké vind, is daar ineens Atomic Bomb! The music of William Onyeabor. In mijn ogen de beste boeking van de laatste jaren. De muziek van Onyeabor is al opzwepend, live lijkt het alsof zijn liedjes bij iedereen een nimmer aangeboorde positiviteit en vreugde vrij maken. Nadat zij een maand of vijf terug enkele optredens gaven in Engeland en New York dacht ik mijn enige kans om dit mee te maken te hebben gemist. Totdat Rapid Razor Bob mijn festival in één keer geslaagd maakte.

De dark horse (verrassing): Under The Influence met Typhoon
Elke Lowlands opnieuw delft alles wat geen muziek is bij mij het onderspit. Hoe goed het cabaret of de dansuitvoering ook is, de Echo en Juliet zijn al jaren onontgonnen terrein voor me. Als dat deze editie opnieuw zo is, ben ik bang een bijzonder interessant interview met Typhoon te hebben gemist. Tijdens de totstandkoming van Lobi Da Basi was Typhoon op zoek naar zijn persoonlijke geschiedenis, naar liefde en spiritualiteit, maar ook naar de bron van hiphop; jazz, de oude blues, gospel. Dat moet behalve die fantastische plaat van hem, ook een goed gesprek over zijn muzikale invloeden opleveren.

De headliner: Portishead
Het is lastig kiezen omdat de headliners – The National, Queens Of The Stone Age, Disclosure misschien – me niet bijzonder aanspreken. Dé uitzondering daarop is Portishead. Ook al is hun laatste album al weer zes jaar oud, ik blijf het de spannendste muziek op Lowlands vinden.

De afrader: You Me At Six
Bijna net zo erg als de nu-metal-hype van een jaar of tien terug vind ik screamo anno nu. Muziek met de diepgang van een pannenkoek. Weg dus met You Me At Six.

Olaf

(schrijver van de toekomst)

De persoonlijke favoriet: First Aid Kit
Elk jaar heb je zo’n act die veel te vroeg moet spelen. Deze Zweedse zusjes maken dromerige folk die wat mij betreft meer bekendheid en een beter tijdslot verdient. Dus slaap niet uit op de Lowlands-zaterdag, stap niet in de rij voor de douche en eet je croissantjes lekker op in de India. Je gaat wat moois meemaken.

De dark horse (verrassing): Panama
Ik schrijf het stukje over Panama wel, zei ik tegen de redactie. Niet wetende wat het voor act was of welke soort muziek ze maken. Toen viel ik voor deze band. Fijne deuntjes, of zoals ik ze al eerder beschreef: Zonnig met een dromerige vibe. Ik betrap me erop dat ik hun EP’s steeds vaker aanzet. EP’s ja, want een album hebben ze nog niet. Over 4 jaar in de Alpha?

De headliner: The National
In 2010 kende ik ze amper, maar stond er toch. De, in mijn herinnering, overvolle Grolsch. Daar ben ik betoverd. Nu, vier jaar later, sta ik er weer. Klaar voor de kerkdienst en Matt Berninger gaat voor. De Band of Brothers mogen me weer betoveren met hun prachtige, ietwat donkere nummers.

De afrader: Disclosure
Het was zweten vorig jaar, in een bomvolle Bravo. Hier stond dé act die je moest zien. Helaas was het de grootste teleurstelling die ik ooit heb meegemaakt op Lowlandsgebied. Alles kwam rechtstreeks vanaf de USB-stick en shazammen was mogelijk. Spaar je tijd en zet thuis de speakers op standje gehoorbeschadiging: zelfde muziek, bijna dezelfde ervaring.

Peter

(hoofd schrijf)

De persoonlijke favoriet: Real Estate
Een band met humor en, zoals we het in de bio beschreven, “zonnige melancholiedjes”. Het laatste album, Atlas, staat er ook weer vol mee en het is (samen met War on Drugs, Typhoon en misschien Beck) voor mij een van de beste platen van het jaar tot nu toe.

De dark horse (verrassing): Typhoon
Een verrassing was het zeker dat deze Nederlandse rapper zeven jaar na zijn debuutalbum zó sterk terugkwam met Lobi da Basi. Het is niet eens hiphop. Ja, ook, maar het is veel meer. Jammer dat hij pas op zondagavond staat; was het vrijdagmiddag geweest, dan had je de rest van het weekend iedereen hierover gehoord.

De headliner: The National
De band uit Brooklyn stond drie keer in de Grolsch in de afgelopen zeven jaar, maar dit is de eerste keer als afsluiter. Het tekent de groei naar wereldfaam: niet spectaculair plotseling dankzij wereldhits of het twerken van Robin Thicke, maar gestaag, zoals je ook van elk nummer bij elke luisterbeurt iets meer gaat houden. Emo for grad students, sure, maar ook simpelweg een van de allerbeste bands van het moment. En dat al jarenlang.

De afrader: Die Antwoord
Ik krijg hier de kriebels van. Ben er misschien zelfs een beetje bang voor.

Ruud

(schrijft, maakt onze plattegronden)

De persoonlijke favoriet: Gesaffelstein
Die beats! Die lichtjes! Ik kan bij de afstandelijke Fransman alleen maar denken in termen zoals vet, vuig, gruwelijk en dik. Debuutalbum Aleph staat op repeat hier. Het doet pijn, maar ik laat mijn helden van The National ervoor schieten, al ben ik bang dat ik nu uit de Lowloveredactie geschopt wordt. En dan te bedenken dat ik eigenlijk helemaal geen fan ben van techno.

De dark horse (verrassing): Atomic Bomb
Dus muzikanten van Hot Chip, LCD Soundsystem, The Rapture, The Beastie Boys en Sinkane gaan de muziek spelen van een Nigeriaanse Funkmeester uit de jaren zeventig, die is herontdekt door het label van Talking Heads frontman en genie David Byrne? Dat mag eigenlijk geen verrassing heten maar een gegarandeerd succes, toch? Dat wordt dansen!

De headliner: Portishead
De triphoppers uit Bristol zijn (samen met The National) voor mij de enige echte headliners van deze Lowlandseditie. Het zal overigens verdomd lastig worden het prachtig intense concert op Best Kept Secret 2013 te evenaren. Maar als Beth Gibbons huilt, huil ik mee. Ik neem de zakdoekjes mee.

De afrader: Sam Smith
Imagine Dragons kreeg vorig jaar al een rood kruis van me en ik val niet graag in herhaling. Daarom gaat mijn duim dit jaar omlaag voor de vleesgeworden doedelzak die Sam Smith heet. Muzikaal gezien pruim ik het best maar die stem gaat me echt door merg en been. Komen die papieren zakdoekjes nog een keer van pas… Sorry Sam.

En jij

Je eigen tips zijn welkom in de reacties!