Waar moet je heen volgens de kenners? Hun tips

Eerder deelden wij van Lowlove al onze favorieten en afraders met jullie en vandaag is het de beurt aan de kenners, of liefhebbers zoals we net zo goed kunnen noemen en het is me daar toch een eclectisch lijstje aanbevelingen geworden. Er worden slechts twee acts meer dan eens getipt. Dus ga er even lekker voor zitten terwijl je in de file op de dijk staat. We geven het woord aan de kenners.

St. Paul – dj in de Grolsch-tent en in de rest van Nederland

Persoonlijke favoriet:
Real Estate – De drie albums van Real Estate behoren achtereenvolgens tot de mooiste gitaarplaten van 2009, 2011 en 2014. Mocht je het niet kennen en toch nieuwsgierig zijn? Begin met een hele dag het liedje Talking Backwards te luisteren en je wilt niks anders meer.

De verrassing:
Atomic Bomb! The Music of William Onyeabor – Een boeking die je niet direct bij Lowlands verwacht. Het circus rondom de Afrikaanse muzikant is uitgegroeid tot een wereldwijde mythe die Stop Making Sense (van de Talking Heads) naar de eenzame kroon probeert te steken. Niet geheel toevallig zit David Byrne ook achter dit project. Een uitvoering van de muziek van een artiest die je niet kent en die er zelf ook nog eens niet bij is; het vergt wellicht wat veel van de gemiddelde Lowlands bezoeker, maar eenmaal aanwezig is teleurstelling geen optie. De superband bestaande uit leden van Hot Chip, The Rapture, LCD Soundsystem en Sinkane speelt het wonderlijke oeuvre van Onyeabor rechtstreeks het hart van iedere nietsvermoedende luisteraar binnen.

De headliner die je moet zien:
Portishead – De allereerste keer dat ik op Lowlands mocht draaien was in 1998. Het tafeltjesdiploma vers op zak, naast alle dubbele voetbalplaatjes, liep ik richting Alpha, gaf Fatboy Slim een hand en ging draaien. Die hele Lowlandseditie was één lange roes. Niet alleen vanwege mijn eigen debuut, maar ook dankzij de vele muzikale helden die ik daar voor het eerst zag. Supergrass, Beastie Boys, PJ Harvey en Portishead. Portishead heb ik sindsdien het vaakst gezien en het blijft altijd even mooi. Iedereen die de bitterzoete zang van Beth Gibbons nog nooit live ondergaan heeft, moet zondag zeker vooraan staan in de Bravo. En oh, ik zoek nog James Rodriguez van Colombia!

De afrader:
Uitslapen – Ik raad iedereen vooral af om te lang in zijn of haar tent te blijven liggen. Ga naar Ibibio Soundmachine, Black Lips, Larry Gus, Clap! Clap!, The Growlers en natuurlijk Typhoon!

Dieuwertje Heuvelings – A&R manager Massive Music, curator alternative 22Tracks

Persoonlijke Favoriet:
John Wizards – Gegarandeerde zonneschijn! En wanneer ze hun vaste zanger bij zich hebben heb je ook nog kans op een regenboog.

Verrassing:
Clap! Clap! – Een paar maanden geleden zag ik Clap! Clap! in Club Up georganiseerd door INI Movement. Het was een zweterige avond met een hele intense DJ set van deze Italiaan. Wellicht was het een beter idee om hem te laten afsluiten in de Xray aangezien 6 uur ‘s avonds op de eerste dag van Lowlands wat rauw op je dak kan vallen. Aan de andere kant is het ook de perfecte manier om in de mood te komen van het festival.

Headliner die je moet zien:
Stromae – Ik heb hem nog nooit mogen zien, maar heb uit meerdere bronnen gehoord dat hij live fantastisch is. En dat verbaast me niks van zo’n vakman! Een entertainer pur sang.

Afrader:
Documentaire Schorem – Omdat Lowlands veel te leuk is om je tijd te verspillen aan een documentaire over een stel seksistische hipsters die de hele 50’s vintage trend veel te serieus nemen.

Norbert Pek – Journalist voor Nieuwe Revu & CJP, lijstjesmaker bij Perfects.nl

Persoonlijke favoriet:
The National – Mijn meestgeluisterde band van de afgelopen jaren is The National. Volgens Last.fm zet ik de muziek van de Newyorkers zelfs vaker op dan de The Smiths (dit lijkt misschien een loze opmerking, maar mensen die me een beetje kennen weten dat dit een soort van aardverschuiving is en dat ik nu in staat ben om Morrissey een handgeschreven excuusbrief te sturen waarin ik hem huilend om vergiffenis vraag). Maar ook The National maakt songs that saved your life. Het is de meest constante band van de afgelopen paar jaar: op elke plaat staan donkere zieleroerselen die heel dreigend of heel intiem door je heen stromen. Zonder twijfel de beste band op ‘t festival.

Verrassing:
Sommige acts op Lowlands hebben dit jaar een sterk debuut afgeleverd. Alleen Chet Faker al: zo moet soul anno 2014 klinken. Of SOHN, de warmere compactere versie van James Blake. Zijn debuut Tremors heeft op het eind een paar mislukte ballads, maar de ijzersterke singles maken alles goed. In debuut Sweet Disarray van Dan Croll had meer gezeten, maar alleen al om het uitermate relaxte ‘From Nowhere’ moet iedereen hem uitchecken. Vergeet ook Jungle en Temples niet. Uit ons kikkerlandje (en een beetje uit Berlijn) dient synthpopper Thomas Azier uiteraard te worden meegepikt.

Headliner die je moet zien:
Portishead – The National dus. Of ben je alleen een headliner als je in de Alpha staat? Ach nee, want ook Portishead staat in de Grolsch. Als dat net zo’n magisch optreden wordt als op Best Kept Secret worden het tranen van geluk.

Afrader:
Imagine Dragons – Wie naar hun oerlelijke muziek luistert beseft dat Imagine Dragons beter Imagine Dying had kunnen heten. Verder mag de mijmerende Milky Chance naar de Milky Way worden geschopt.

Eric Corton – 3FM DJ, presentator, acteur, schrijver, oprichter van Cortonville

Persoonlijke favoriet:
Queens Of The Stone Age  – Josh Homme en consorten zijn altijd goed en furieus. Dat hebben ze al meerdere keren op Lowlands bewezen en dat zal nu ook weer gebeuren.

Verrassing:
Kovacs – Dit Eindhovense talent met warme stem heeft nog weinig aandacht gehad, maar sleepte met haar knisperverse debuut-ep wel meteen een prachtige plek in de Bravo binnen. Eentje om in de gaten te houden.

Headliner die je moet zien:
Queens Of The Stone Age – Ik val in herhaling, ik weet het, maar dit is ook zo goed.

Afrader:
Boy & Bear – Niet een echte afrader, maar gewoon niet mijn smaak. Een tikkeltje saai, als je het mij vraagt, maar ieder zijn ding.

Judy Blank – Singer/Songwriter, speelt voor het eerst op Lowlands

Persoonlijke favoriet
:
Cage the Elephant – Ik zag ze voor het eerst in 2011, tijdens mijn eerste keer Lowlands. Dat frontman Matt Shultz een vleeskleurige broek aanhad waardoor het leek alsof hij GEEN broek aan had, maakte het optreden nog mooier. Rauw, vette grooves, extreem sterke melodieën en een een zanger met een stem zo zalig, dat ik het liefst mijn backstageprivileges zou willen misbruiken om hem te vragen of hij me in slaap wil zingen.

Verrassing
:
Stel, je heet Nick Mulvey en je schrijft dromerige kleine gitaarliedjes, je plaat is net uit en je wordt bijzonder goed ontvangen door iedereen. En je komt Judy Blank tegen die zomaar een spontaan praatje met je begint op North Sea Jazz, zonder dat ze doorheeft dat jij het bent. Stel dat je dan gewoon superaardig doet en dat je gezellig terug praat. Nou, stel dat je zo heet, dan vind ik je dus een verrassing.

Headliner die je moet zien:
Voor mij is dat Gregory Porter. Met of zonder vreemd petje. Want wat heeft die man mooie liedjes. Diep, donker en puur. En wat kan hij zingen. De drums, bas en piano omlijsten zijn stem zo dynamisch, dat elk liedje langzaam je oor in sijpelt en van binnenuit kippenvel veroorzaakt. En dan heb ik het alleen nog maar over de plaat. Het zou wel heel vreemd zijn als het live niet net zo goed zou zijn. Dus Greg, bij deze, ik zie je zaterdag, 16:00, in de Bravo!

Afrader:
Marmozets – “Terrorisme is het plegen van of dreigen met geweld gericht op mensen of tegen de maatschappij”. In dat geval doet de progressieve punkmetalcorehardrockstonerband Marmozets aan audioterrorisme. Althans, zo klinkt het. Agressief, nerveusmakend geschreeuw gemengd met duistere gitaarrifs. Maar hé, ieder zijn ding. Ik ken een hoop mensen die dit fantastisch zouden vinden. Wel bewonderenswaardig dat ze zo jong zijn. En zusje en broers. En laten we wel wezen, als het frontmeisje niet grunt, heeft ze nog best een mooie stem!

Harm Groustra – journalist bij OOR, Nu.nl en festivalinfo

Verrassing:
Sam Smith – Nu al de juiste man op het juiste moment deze Lowlands-editie. Begeeft zich waarschijnlijk niet helemaal op de radar van de gemiddelde Lowlandsganger, maar verkocht dit jaar onder meer de grote zaal van Paradiso uit en is er klaar voor om de Grolsch plat te spelen en iedereen met een goed humeur aan de eerste dag te laten beginnen. Muzikaal perfecte mix tussen oprechte soul en nu-pop.

Persoonlijke favoriet:
Le1f – Ieder jaar heeft The X-Ray wel een paar acts die niet te missen zijn. Naast onder meer Evian Christ, staat voor mij Le1f bovenaan dit lijstje. Heeft een mooie spot gekregen (op tijd komen zeer verstandig) en terecht ook. Maakt samen met onder meer Mykki Blanco en Zebra Katz deel uit van de interessante queer rap-scene en bracht dit jaar Boom en Sup al twee weergaloze nummers uit.

Headliner die je moet zien:
Disclosure – Het is gemakkelijk om te roepen dat Disclosure een beetje mosterd na de maaltijd is op Lowlands 2014 (zeker omdat ze er volgend jaar ook al stonden), maar dit is precies een act die als headliner in de Alpha boven zichzelf kan uitstijgen en voor de show van het festival kan tekenen. De liveshow is inmiddels veel beter uitgedacht, grootser en vooral ‘liver’. Dat een aantal gastvocalisten toevallig ook op de Lowlands-affiche staan, kan nog wel eens voor een paar leuke verrassingen zorgen.

Afrader:
Volbeat – Tja, waar te beginnen? Als degene die muziek uitvond had geweten dat dit ook kon gebeuren, had hij het idee waarschijnlijk voor zichzelf gehouden. Queens of the Stone Age is misschien niet de meest originele headliner, maar vergeleken met Volbeat alsnog de allerbeste boeking ooit. Dat die Deense posers in Duitsland – het walhalla van de slechte rock – populair zijn is een ding, maar hier moeten we toch beter weten. Letterlijk alles wat tegelijk staat op het festival is een beter idee.